Utrata [recenzja]

                          Utrata- Rachel Van Dyken     

 Ona (Kiersten) - Od kilku lat zmaga się z depresją. Leki sprawiają, że co noc ma koszmary. Schowała się w swojej skorupie. Zapomniała, jak żyć.

On (Weston) -  Przystojny opiekun roku, gwiazda futbolu. Otaczany jest ludźmi zatrudnionymi przez ojca, którzy mają dbać o jego zdrowie. Choroba odbiera mu nadzieję na dalsze życie.


Jest to książka, którą pochłonęłam w jeden dzień. Jest to książka, przy której śmiałam się i ryczałam jak głupia. Jest to książka, w której pokochałam wszystkich bohaterów, mimo, że nie byli idealni. Jest to książka, która skradła moje serce.
                               .                .                .            

"Trudno jest żyć - łatwiej jest umrzeć. Zamykasz oczy i więcej ich nie otwierasz. Co w tym trudnego? Nic- tyle tylko, że cholernie trudno zostawić tych, których się kocha."

"To, że potrzebujesz pomocy, żeby poradzić sobie z problemami, nie czyni cię słabszą. Naprawdę słabi są ci, którzy nie potrafią przyznać, że potrzebują pomocy. Ludzie, którzy nie potrafią przyznać, że nie poradzą sobie sami. To oni są słabi. Prosząc o pomoc i przyjmując ją, przyznałaś się do swojej słabości, a przez to pokazałaś, jak jesteś silna. Ludzie słabi myślą, że pozjadali wszystkie rozumy, i afiszują się ze swoją mądrością. "

Powieść o bólu, smutku, radości, miłości i chęci do życia. Sprawia, że po skończeniu jej odczułam w sobie pustkę. Nie mogę się doczekać, aż sięgnę po kolejne tomy.

Książkę BARDZO polecam. Oceniłam ją 10/10 gwiazdek :)